پیمانه ی اول :

نوشتن شعر و متن رو دوس دارم ... پس با اجازه !

              +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


                                «شراب عشق»

                 
                  تویی که بودنت افکار پریشانم را آرام می کند.
                                             
                 تویی که همچون معلمی دلسوز مرا به کلاس درس زندگی می بری و الفبای عشق را به من می آموزی.

                 تویی که روح و روانم را از زندان تن آزاد می کنی ... آنگونه که از شوق رهایی به آسمان بی انتهای عشق می رسم.اما ...
         
                                                                                              اما آسمان عشق من تویی ... تو .


                    تویی آرامش روح و روانـــــــم                       فرح بخش لســان و ایــن لــبانم
                    تو آموزی به من درس رهایی                  یه درس مهر و عشق و جان فدایی

و من همیشه در آسمان تو پرواز میکنم.تو به من بال های پرواز تا افلاک را دادی اما چه سود !
 اما چه سود که وقتی تو را می بینم فراموششان میکنم (!) و تو با نهایت عشق مرا در آغوش میکشی تا دوباره پرواز را بر من بیاموزی.

                                               تو با آغوش خود در من نهادی                 توان و بال پرواز خدایی

                           چیست این راز ؟ چیست این شراب رازیانه ؟! و این همان شراب عشق است!

                      تویی که می خوری و می خورانی صد پیاله                  شراب عشق و مستی را کنی بر من حواله


                                                                                                                          1390/11/10
+++++++++++++++++
منتظر اتقادات ...