پیمانه ی پنجم:

هفتمین سین ، سکوت

می نوشم این پیمانه را
 تا دوباره برقصانم قلم را
بر بوم بی رنگی.
مستم و از مستی و در مستی خود شادم!

مستم از آواز خوش سکوتت ...

آه ... که چه شیرین است این شراب ، چه شیرین است این سکوت

سکوتی که هفتمین سین بر سفره ی دل است ...

و چه شیرینتر بودن با تو ... بودن در کنار تو .

29/12/1390 هـ . ش
5/9/0 ف.ا

برای من که دلم  چون غروب پاییزست           
                                صدای گرم تو از دور هم دل انگیز است